życie jest piękne ale trudno być kobietą

morgens in der strassenbahn, in einem roten kleid: die rentnerin.
- ma pani tam dziurę w sukience!
- no wiem. ale co mam zrobić?

vormittags im ethnographischen museum, immer noch im selben kleid: der portier.
- dzień dobry, gdzieś tutaj ma odbywać się seminarium, ale niestety nie wiem gdzie dokładnie. czy pan mogłby mi pomóc?
- proszę wjechać windą na drugi piętro i tam odbędzie się seminarium.
- ale mogę też wejść po schodach?
- pani jest tak piękna że trzeba ją znosić na rękach.

abends in begleitung einer freundin im skafander, immer noch im selben kleid: die rosenverkaeuferin.
- tylko piękne kobiety a brakuje kawalerów.

am naechsten tag ziehe ich wieder nur hosen an, packe das rote kleid in eine plastiktuete und suche eine aenderungsschneiderei. ich finde alles: auto-części, artikuly elektroniczne, usługi szewskie i naprawia obuwia, atelier futra, naprawia aparatów fotograficznych, wyrabianie i naprawie kieszonek. aber keinen schneider. endlich, nach langem suchen, ein schild: krawiec - szycie na wymiar - usługi ekspresowe. an der tuer ein schild: proszę dzwonić. ich klingele, ein mann oeffnet mir die tuer und schaut mich sehr verwundert an. ich zeige mein rotes kleid vor und schildere mein problem. no, ale my takich rzeczi nie robimy, wie pani, ja jestem krawcem, my szyjemy garnitury, ale to jest artystyczne, tam trzeba coś wymyśleć, coś modelować, musi pani zapytać kolezanek na uniwersytecie, kolezanek z polski, z warszawy, czy one znają jakiś zakład krawiecki wynokujący przeróbki i poprawki, no tak, teraz jest ich bardzo mało, a kiedyś były wszędzie, wie pani, jak to jest...

ich nicke verstaendnisvoll, packe mein rotes kleid wieder ein und und trete auf die strasse. hinter mir schliesst sich die tuer.